Strony same mogą określić czas i miejsce zawarcia umowy, przy czym to określenie powinno się pokrywać ze stanem faktycznym – nie można np. antydatować takich umów. Niezwykle trudno byłoby wykazać, że umowa została zawarta w innym czasie, niż wskazały strony – jest to jednak możliwe poprzez różne dowody.

Największe problemy pojawiają się w sytuacji, gdy umowa w trybie ofertowym jest zawierana pomiędzy nieobecnymi. Mamy tutaj regułę interpretacyjną wynikającą z art. 70 KC – w razie wątpliwości, umowę uważa się za zawartą w chwili otrzymania przez składającego ofertę oświadczenia o jej przyjęciu, a jeżeli to oświadczenie o przyjęciu nie jest konieczne, to z chwilą przystąpienia do wykonania umowy. Co do zasady, miarodajna jest tutaj chwila otrzymania przez oferenta odpowiedzi na ofertę (oświadczenia o przyjęciu oferty).

Oświadczenie o przyjęciu oferty jest oświadczeniem woli – jest skuteczne, jeśli dotarło do drugiej strony, że mogła się z nim zapoznać. Nie ma znaczenia, czy ten ktoś zapoznał się z tym oświadczeniem.

W przypadku wątpliwości co do miejsca zawarcia umowy poczytuje się ją za zawartą w miejscu otrzymania przez składającego ofertę oświadczenia o przyjęciu oferty. W przypadku, kiedy to oświadczenie o przyjęciu oferty nie jest wymagane albo jeżeli oferta jest składana w drodze elektronicznej, to w miejscu zamieszkania albo w siedzibie oferenta w chwili zawarcia umowy.

Comments are closed