Konwencja Wiedeńska
Konwencja Wiedeńska (Konwencja Narodów Zjednoczonych o Umowach Międzynarodowej Sprzedaży Towarów) stanowi jednolity tekst prawny dla umów międzynarodowej sprzedaży towarów. Konwencja została przygotowana przez Komisję Narodów Zjednoczonych do spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego (UNICITRAL). Przyjęta została na konferencji dyplomatycznej 11.04.1980 r. w Wiedniu. Przygotowanie jednolitego tekstu prawnego regulującego międzynarodową sprzedaż zostało rozpoczęte już w 1930 roku przez Międzynarodowy Instytut Unifikacji Prawa Prywatnego w Rzymie. Po długiej przerwie w pracach tej komisji przedstawiono projekt na konferencji dyplomatycznej w Hadze w 1964 roku, która przyjęła dwie konwencje:
– o międzynarodowej sprzedaży towarów
– o zawieraniu umów w międzynarodowej sprzedaży towarów
Natychmiast po przyjęciu tych dwóch konwencji odezwały się przede wszystkim głosy krytyki ze strony państw Europy kontynentalnej, które dotyczyły niespójności rozwiązań tej konwencji z zasadami przyjętymi w wewnętrznych porządkach prawnych państw Europy kontynentalnej, stąd pierwszym zadaniem Komisji było wypracowanie nowych jednolitych zasad w zakresie międzynarodowej sprzedaży towarów.
Przede wszystkim problemem było pogodzenie dwóch tradycji prawnych – anglosaskiej i tradycji Europy kontynentalnej.
Rezultatem tych studiów było przyjęcie na Konferencji w 1980 roku w Wiedniu Konwencji Narodów Zjednoczonych o Umowach Międzynarodowej Sprzedaży Towarów, która łączy w sobie zakresy tych dwóch wcześniejszych konwencji.
Polska ratyfikowała konwencję 19 maja 1995 roku i zgodnie z art. 99 KW weszła ona w życie 1 czerwca 1996 roku.
Strony konwencji można ustalić sobie na stronie http://unicitral.org/
Konwencja dzieli się na 4 części. Cz. 1 dotyczy zakresu stosowania konwencji i przepisów ogólnych, cz. 2 obejmuje reguły, które rządzą zawieraniem umów międzynarodowej sprzedaży towarów, cz. 3 dotyczy praw i obowiązków kupującego i sprzedającego wynikających z umowy, cz. 4 zawiera postanowienia końcowe – wejście w życie konwencji, dozwolone zastrzeżenia i deklaracje, zastosowanie konwencji do umów międzynarodowych, gdy oba państwa mają takie samo lub podobne prawo w tym zakresie.
