Możliwość komentowania Związanie ofertą uczestnika przetargu została wyłączona

Aukcja lub przetarg różni się od zawarcia umowy w formie oferty i jej przyjęcia (mimo iż wywodzi się z trybu ofertowego). Na aukcji charakterystyczna jest sukcesywność ofert składanych w toku aukcji, które są składane na wezwanie prowadzącego taką aukcję, który jest obecny np. w lokalu, a w przypadku aukcji internetowych przy zastosowaniu środków bezpośredniego porozumiewania się. W przypadku aukcji najczęściej elementem, o który strony się targują, jest cena, wysokość wynagrodzenia, a celem organizatora jest uzyskanie jak najkorzystniejszej dla siebie oferty. Oferta, która jest składana w toku aukcji, przestaje wiązać, gdy inny uczestnik (licytant) złoży ofertę korzystniejszą. Art. 70² KC. Ponieważ przepis ma charakter dyspozytywny, organizator przetargu może zastrzec, że oferta będzie wiązała do końca przetargu lub może wskazać inny termin wiązania.

Organizator aukcji może z góry ukształtować jej przebieg, określając cenę wywoławczą, ale też minimalną wielkość postąpienia, ilość postąpień, minimalną liczbę uczestników. Postąpienie to kwota, o którą podnosi się następną ofertę. W razie braku takiego zastrzeżenia, w jednym momencie może wiązać tylko jedna oferta. Jeżeli żaden z uczestników, pomimo wezwania, nie zgłasza korzystniejszej oferty, prowadzący zobowiązany jest udzielić przybicia ostatnio zgłoszonej ofercie, co jest równoznaczne z przyjęciem tej oferty i zawarciem umowy.

Na gruncie znowelizowanego KC nie jest możliwe zamknięcie aukcji bez przyjęcia żadnej ze zgłoszonych ofert. Kwestią sporną jest to, czy dopuszczalne jest uchylenie się przez organizatora przetargu od zobowiązania do zawarcia umowy poprzez wskazanie w warunkach przetargu, że może ona zostać zamknięta w każdym czasie bez udzielenia przybicia. Większość przedstawicieli doktryny wypowiada się w tej materii negatywnie. Dopuszcza się natomiast zastrzeżenie w warunkach aukcji lub przetargu możliwości jej zamknięcia bez udzielenia przybicia, jeżeli jednocześnie zostaną podane konkretne powody czy okoliczności, w których może to nastąpić.

Dla przetargu pisemnego charakterystyczne jest to, że w wyznaczonym przez organizatora czasie każdy z uczestników może złożyć tylko jedną poufną ofertę, przy czym każda z nich wiąże uczestnika aż do pozytywnego rozstrzygnięcia przetargu wskutek dokonania wyboru albo zamknięcia przetargu bez wybrania którejkolwiek z ofert, chyba że w warunkach przetargu zastrzeżono inaczej. Inaczej, niż w przypadku aukcji, dopuszczalność zamknięcia przetargu (pisemnego) bez wyboru jakiejkolwiek oferty nie jest uzależniona od poczynienia wyraźnego zastrzeżenia warunków przetargu, tylko bezpośrednio wynika z regulacji KC. Art. 70³ paragraf 1.

Zazwyczaj otwarcie pisemnych ofert następuje w sposób publiczny przez organizatora lub komisję przetargową, która następnie ujawnia ich istotne elementy oraz tożsamość oferentów. Dokładna ocena i ewentualny wybór oferty zwycięskiej następuje już w trybie niejawnym wyboru oferty. Organizator przetargu jest obowiązany niezwłocznie powiadomić na piśmie każdego z uczestników przetargu o jego wyniku albo o zamknięciu przetargu bez dokonania wyboru oferty.

Różnica pomiędzy aukcją a przetargiem polega na tym, że przy aukcjach najczęściej targuje się tylko jeden element umowy, natomiast w przypadku przetargów pisemnych organizator bierze pod uwagę kilka elementów oferty i wybiera te najkorzystniejsze.

W stosunku do uczestników, których ofert nie wybrano, powiadomienie to stanowi oświadczenie woli organizatora przetargu o odrzuceniu oferty i powoduje ustanie stanu ich związania. Za należyte i niezwłoczne wykonanie tego obowiązku organizator przetargu ponosi wobec uczestników odpowiedzialność na zasadach określonych w artykule 471 KC.

W przypadku przetargu pisemnego nie występuje odpowiednik przybicia. Zawarcie umowy następuje z momentem dotarcia do zwycięskiego oferenta oświadczenia o wyborze jego oferty. To oświadczenie o wyborze oferty jest przyjęciem (akceptem) oferty i to jest ten moment zawarcia umowy.

Organizator przetargu pisemnego może w szerokim zakresie ukształtować przebieg takiego przetargu w warunkach przetargu. Tutaj organizator może np. wprowadzić wymogi składania ofert w stosowny sposób, np. wymóg złożenia ofert elektronicznie, opatrzenia ich bezpiecznym podpisem elektronicznym, może wprowadzić kilka etapów przetargu, co więcej, może wprowadzić możliwość przeprowadzenia negocjacji z oferentami, których wybierze na etapie wstępnym.

Możliwość komentowania Aukcja i przetarg według KC została wyłączona

Przede wszystkim pierwszym etapem, od którego zaczyna się aukcja i przetarg, jest ogłoszenie o przetargu / aukcji. Art 70¹ paragraf 2 KC wskazuje minimalną treść ogłoszenia o przetargu. W ogłoszeniu musi się znaleźć wskazanie czasu, miejsca, przedmiotu aukcji / przetargu.

Obecnie nie jest konieczne podanie w ogłoszeniu o przetargu wszystkich warunków przetargu, gdyż można w ogłoszeniu o przetargu wskazać sposób udostępnienia tych warunków.

Kodeks Cywilny nie określa sposobu ogłoszenia aukcji lub przetargu i pozostawia tą kwestię uznaniu organizatora, który może je skierować, w zależności od charakteru, do ograniczonego lub nieograniczonego kręgu adresatów.

W przypadku przetargu kierowanego do nieoznaczonego kręgu adresatów miejscem takiego ogłoszenia będzie prasa, radio, Internet, telewizja, słupy ogłoszeniowe, itd.

W przypadku przetargu kierowanego do ograniczonego kręgu adresatów przez ogłoszenie o przetargu należy również rozumieć zaproszenie do wzięcia udziału w aukcji lub przetargu, które jest przesyłane imiennie przez organizatora.

Ogłoszenie o przetargu / aukcji, które odpowiada wymogom kodeksowym, stanowi ofertę zawarcia umowy określającej tryb postępowania przetargowego, z drugiej strony jest to zaproszenie do składania ofert dotyczących umowy zasadniczej, w której celu organizuje się przetarg.

Nie zawarcie w ogłoszeniu koniecznych elementów wymienionych w art. 70^2 paragraf 2 powoduje, że postepowanie prowadzone na jego podstawie nie może być uznane za aukcję lub przetarg w rozumieniu przepisów KC, tylko za niewiążący sondaż, zaproszenie do składania ofert w rozumieniu art. 71 KC.

Jeśli chodzi o czas podany w ogłoszeniu, to w przypadku aukcji trzeba podać datę oraz godzinę rozpoczęcia takiej aukcji. W przypadku przetargów pisemnych podaje się datę, do której składa się oferty. Nie jest konieczne (chociaż pożądane) podanie czasu, w którym nastąpi otwarcie ofert przez komisję przetargową.
W przypadku miejsca, które musi być podane, konieczne jest dokładne oznaczenie adresu, pod którym odbędzie się aukcja lub pod którym należy składać oferty przetargowe. W przypadku aukcji internetowych należy jako miejsce aukcji rozumieć stronę, na której aukcja będzie się odbywała.

Dalsze elementy procedury przetargowej mogą zostać zawarte w warunkach przetargu, które nie muszą mieć charakteru formalnego w ogłoszeniu. Te warunki najczęściej będą precyzować:

– sposób zgłaszania ofert

– obowiązek wniesienia wadium

– osobę prowadzącą aukcję

– skład komisji

– wymagania podmiotowe, które dotyczą uczestników aukcji

– cenę wywoławczą

– minimalne postąpienia w procedurze aukcyjnej

– kryteria oceny ofert przetargowych

– minimalną liczbę uczestników przetargu

Przede wszystkim, ogłoszenie, a także warunki aukcji / przetargu, mogą być zmienione, ale tylko wtedy, gdy zastrzeżono to w ich treści. Przepisy KC po nowelizacji zdecydowanie poszerzyły możliwość decydowania organizatora co do zmiany warunków aukcji / przetargu zawartych w ogłoszeniu o aukcji / przetargu.

Zgodnie z art. 70¹ paragraf 4 KC, w nowym brzmieniu organizator aukcji albo przetargu od chwili udostępnienia warunków, a oferent od chwili złożenia oferty zgodnie z ogłoszeniem aukcji albo przetargu, są zobowiązani postępować zgodnie z postanowieniami ogłoszenia a także warunków aukcji lub przetargu.

Poprzez zmianę brzmienia art. 70¹ automatycznie ustawodawca usankcjonował normatywnie pogląd przyjmowany w doktrynie i orzecznictwie, że pomiędzy organizatorem przetargu a jego uczestnikami nawiązuje się szczególny rodzaj stosunku prawnego, którego zasadnicza treść wyraża się w obowiązku przestrzegania warunków ogłoszenia i warunków przetargu. Mówi się albo o porozumieniu przetargowym albo o umowie przetargowej. Obowiązek przestrzegania tych warunków dla organizatora rozpoczyna się z momentem ogłoszenia przetargu, a w stosunku do oferenta z chwilą złożenia oferty.

Mamy tu do czynienia z umową o zawarcie umowy. Porozumienie przetargowe posiada w stosunku do umowy podstawowej, która ma zostać zawarta w ramach przetargu, charakter instrumentalny, który wyraża się w organizacji samego procesu umowy, wyznaczaniu sposobu składania oświadczeń woli, ich znaczenia prawnego i toku pozostałych czynności w ramach przetargu lub aukcji. Porozumienie to jest źródłem wielostronnego stosunku obligacyjnego, którego treścią są prawa i obowiązki stron określone w warunkach przetargu oraz przepisach prawa.

Z porozumienia przetargowego absolutnie nie wynika zobowiązanie do zawarcia bezpośredniej umowy, która jest przedmiotem takiego przetargu czy aukcji. Naturalnym jednak jest, że oferent, który składa ofertę w ramach aukcji lub przetargu, pozostaje zgodnie z regułami dotyczącymi trybu ofertowego związany swoją ofertą. Uznanie tego quasi-kontraktowego charakteru więzi, która łączy organizatora przetargu z jego uczestnikami (oferentami), uzasadnia oparcie ewentualnych roszczeń odszkodowawczych na podstawie odpowiedzialności kontraktowej (art. 471 KC). Ten reżim jest zdecydowanie dogodniejszy od reżimu deliktowego.

W znowelizowanym KC rozstrzygnięto sporną na gruncie wcześniej obowiązujących przepisów kwestię jednostronnej zmiany warunków przetargu. Zgodnie z art. 70¹ paragraf 3 ogłoszenie, a także warunki przetargu, mogą być zmienione, ale także odwołane przez organizatora przetargu i jedynym warunkiem koniecznym jest, aby zostało to wcześniej przewidziane w warunkach lub ogłoszeniu o przetargu. W tym wypadku, organizator może jednostronnie zmienić warunki przetargu. Jeśli takiego zastrzeżenia nie będzie, to organizator nie może tych warunków zmienić.

Możliwość komentowania Rodzaje trybu przetargowego została wyłączona

Na gruncie regulacji znowelizowanej w 2003 roku mamy dwa rodzaje przetargów:

– aukcje (przetarg ustny)

– przetarg (przetarg pisemny)

Rozróżnia się w doktrynie inne podziały przetargu:

– w zależności od kręgu adresatów ogłoszenia: przetarg otwarty (będzie odbywał się na podstawie ogłoszenia skierowanego do nieoznaczonego kręgu adresatów, np. ogłoszenie w prasie), przetarg ograniczony (zaproszenie jest kierowane do poszczególnych osób, zwany też czasami przetargiem zamkniętym)

– przetargi ograniczone ii nieograniczone – w zależności, czy osoby biorące udział w przetargu muszą mieć określone kryteria, np. co do kwalifikacji zawodowych

– przetarg obligatoryjny (wynika z przepisów) i fakultatywny (przetarg z KC). Np. w prawie upadłościowym zbycie przedsiębiorstwa ma formę przetargu fakultatywnego (ale forma jest obligatoryjna)

– przetarg prywatny i przetarg publiczny (w zależności od tego, jaki podmiot go organizuje)

Istotne jest to, aby odróżnić przetarg w znaczeniu cywilnoprawnym od licytacji publicznej, która jest przeprowadzona przez komornika w postepowaniu egzekucyjnym. Przetarg egzekucyjny nie jest bowiem zaliczany do cywilnoprawnego trybu zawarcia umowy – stanowi on spieniężenie przedmiotu egzekucji w celu przymusowego wyegzekwowania należności. Nabycie przedmiotu w ramach licytacji publicznej w trybie postępowania egzekucyjnego nie rodzi odpowiedzialności za wady przedmiotu (dotyczy to nieruchomości).

Możliwość komentowania Aukcja i przetarg została wyłączona

Polski KC jest pod tym względem wyjątkiem. Zwykle regulowane są w kodeksach cywilnych oferty i negocjacje. W naszym KC są jeszcze uregulowane aukcje i przetarg.

Przepisy o aukcjach i przetargu zostały wprowadzone do KC nowelizacją z 1991 roku. W 2003 roku nastąpiła zmiana przepisów dotyczących przetargu i aukcji. Przede wszystkim, wyodrębniono dwa rodzaje przetargu:

– aukcję (przetarg ustny)

– przetarg (przetarg pisemny, w przepisach KC po prostu przetarg)

W ramach nowelizacji z 2003 roku wyraźnie dopuszczono możliwość odwołania lub zmiany warunków aukcji lub przetargu, o ile odpowiednie zastrzeżenie zawarto w treści pierwotnego ogłoszenia.

W artykule 70¹ paragraf 4 normatywnie potwierdzono istnienie tzw. umowy przetargowej (koncepcji porozumienia przetargowego). Przyznanie organizatorowi aukcji, którego oferta została przyjęta, prawa do dochodzenia zawarcia umowy, jeżeli ważność tej umowy zależy od spełnienia dodatkowych warunków. Wprowadzono regulację dotyczącą skutków wniesienia wadium przetargowego. Rozszerzono krąg osób uprawnionych do żądania unieważnienia umowy.

Przetargi dzielimy na:

– przetarg z KC, jako jeden z trybów zawarcia umowy, który jest indywidualnie uregulowany przez organizatora przetargu, a regulacja przetargu wynika z regulaminu przetargu

– przetargi na podstawie innych ustaw

– przetargi na zamówienia publiczne (Ustawa prawo zamówień publicznych)

Postępowanie przetargowe jest odrębnym od oferty i jej przyjęcia trybem zawarcia umowy, natomiast nie ma wątpliwości co do tego, że tryb przetargowy wywodzi się i jest głównie oparty o konstrukcję oferty i jej przyjęcia.

Możliwość komentowania Informacje poufne została wyłączona

Art. 72¹ KC – zgodnie z tym przepisem, jeżeli w toku negocjacji strona udostępniła informacje z zastrzeżeniem poufności, druga strona jest obowiązania do ich nieujawniania innym osobom a także do niewykorzystywania tych informacji dla własnych celów, chyba że strony uzgodniły inaczej. W razie nienależytego wykonania tego obowiązku można żądać od drugiej strony naprawienia szkody poniesionej wskutek ujawnienia i wykorzystania informacji poufnych oraz wydania korzyści uzyskanych z wykorzystaniem informacji poufnych.

Przede wszystkim ten przepis dotyczy tylko informacji, które dotyczą negocjującej strony, a najczęściej przedsiębiorstwa prowadzonego przez tą stronę, a nie są powszechnie znane i które zostały ujawnione drugiej stronie wyraźnie z zastrzeżeniem poufności.

W toku negocjacji bardzo często dochodzi do ujawnienia tajemnic przedsiębiorstwa, najczęściej jest to wiedza o charakterze technicznym, czasami informacje o charakterze organizacyjnym.

Ta regulacja KC może pozostawać w zbiegu z przepisami ustaw szczególnych dotyczących ochrony tajemnic przedsiębiorstwa. Przede wszystkim Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, która za czyn nieuczciwej konkurencji uznaje przekazanie, ujawnienie lub wykorzystanie cudzych informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa albo ich nabycie od osoby nieuprawnionej, jeżeli zagraża to lub narusza interes przedsiębiorcy. Przez tajemnicę przedsiębiorstwa, w rozumieniu tej ustawy, rozumie się przy tym niepodane do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne i organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje, które mają wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności.

Regulacja KC obejmuje wszystkie nieupublicznione informacje, więc zakres KC w tej materii jest szerszy. Obowiązek wynikający z art. 72² należy interpretować szeroko – to znaczy, że strona nie może wykorzystywać informacji, które są udostępnione w toku negocjacji, w innym celu niż zawarcie umowy.

Odpowiedzialność z art. 72¹ jest odpowiedzialnością z umowy. Poszkodowany może dochodzić naprawienia pełnej szkody, o ile tylko ta szkoda pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z naruszeniem poufności informacji. Może dotyczyć również przyszłych zysków utraconych w związku w ujawnieniem przez drugą stronę informacji w toku negocjacji, np. wypuszczenie na rynek konkurencyjnego produktu.

Możliwość komentowania Chwila zawarcia umowy w toku negocjacji została wyłączona

Zgodnie z art. 72 paragraf 1 KC, umowa zawarta w toku negocjacji zostaje zawarta dopiero wtedy, gdy strony dojdą do porozumienia co do wszystkich postanowień, które były przedmiotem negocjacji. Przepis nie ma charakteru bezwzględnie obwiązującego – w umowie o negocjacje strony mogą umówić się inaczej.

Jeśli strony nic nie postanowiły, to wszystko co było przedmiotem negocjacji musi uzyskać konsens.

Może się zdarzyć, że jak strony przystąpiły do sporządzania umowy i w paragrafie 1 określiły cenę, a w paragrafie X doszły do tego, kiedy zostanie wykonany przedmiot zobowiązania i jedna ze stron podaje datę nie braną przez drugą pod uwagę (co może spowodować dodatkowe koszty dla tej strony), wówczas strony mogą wrócić do paragrafu 1 i go renegocjować.

Możliwość komentowania Rozmiar odszkodowania została wyłączona

Tradycyjnie, w doktrynie prawa cywilnego, przyjmuje się, że odpowiedzialność z tytułu culpa in contrahendo ograniczona jest tylko do tzw. ujemnego interesu umowy, który obejmuje zasadniczo wydatki, które strona poniosła, wdając się w negocjacje. W zależności od długości i stopnia skomplikowania negocjacji, mogą to być bardzo istotne wydatki. Nie wchodzą tutaj w grę ewentualne zyski, które strona by uzyskała, gdyby umowa została zawarta (podjęcie negocjacji nie zobowiązuje stron do zawarcia umowy).

Jeżeli strony zawierają porozumienia dotyczące negocjacji, np. takie, że zobowiązują się do prowadzenia negocjacji równoległych z innymi partnerami, to wówczas odpowiadają na podstawie zawartego kontraktu o negocjacje.

Możliwość komentowania Porozumienia, które regulują przebieg negocjacji została wyłączona

Coraz częściej spotykamy się z takimi porozumieniami, które regulują procedurę prowadzenia negocjacji. W doktrynie dokonuje się podziału porozumień nazywanych listem intencyjnym lub umową o negocjacje, są to:

– porozumienia, które organizują sposób prowadzenia negocjacji i nadają im określone ramy prawne. Dotyczą tego, kiedy się będą strony spotykały, kto będzie ponosił koszty związane z negocjacjami, kto będzie protokołował…

– porozumienia, które odnoszą się bezpośrednio do przedmiotowego zakresu oraz treści negocjowanej umowy. Mogą one już ramowo określać, o co stronom chodziło (co strony negocjują)

Nigdy ani listy intencyjne ani umowy o negocjacje nie mogą zobowiązywać stron do zawarcia umowy, która będzie przedmiotem negocjacji. Konstrukcją prawną, która pozwala zobowiązać strony do zawarcia umowy, jest konstrukcja umowy przedwstępnej.

Najsłabszy skutek mają te porozumienia przedkontraktowe, których strony zobowiązują się tylko i wyłącznie do tego, że będą prowadzić negocjacje w sposób lojalny, w dobrej wierze, z dołożeniem należytej staranności zmierzającej do zawarcia umowy docelowej.

Bardziej doniosłe znaczenie będą mieć te porozumienia przedkontraktowe, które będą nakładały na negocjujące strony skonkretyzowane obowiązki, jak np. określenie okoliczności, w których może dojść do zerwania negocjacji. Mogą się też pojawić zobowiązania co do prowadzenia równoległych negocjacji.

Najdalej idące skutki prawne wywierają te porozumienia, które dotyczą już bezpośrednio postanowień umowy ostatecznej (negocjowanej). Chodzi przede wszystkim o umowy zawierane już na etapie zaawansowanych negocjacji, których strony uznają określone postanowienia umowy za ostatecznie uzgodnione i zobowiązują się do ich nie renegocjowania w przyszłości.

– porozumienia, które zawierają zobowiązania do spełnienia oznaczonych świadczeń, które co do zasady mają być elementem negocjowanej umowy, albo do podjęcia określonych prac przygotowawczych. Często jest tak, że jedna strona musi coś przygotować – zobowiązuje się do tego, że np. uzyska grunt, zacznie coś budować itd.

Odpowiedzialność za szkodę, która jest wyrządzona przez nielojalne prowadzenie negocjacji

KC stanowi, że strona, która prowadziła lub rozpoczęła negocjacje z naruszeniem dobrych obyczajów, a w szczególności bez zamiaru zawarcia umowy, jest zobowiązana do naprawienia szkody, jaką druga strona poniosła przez to, że druga strona liczyła na zawarcie umowy. Art. 72 paragraf 2 podaje jako przykład naruszenia dobrych obyczajów rozpoczęcie lub prowadzenie negocjacji bez zamiaru zawarcia umowy.

Z punktu widzenia odpowiedzialności nie ma znaczenia motyw, jaki skłonił nielojalną stronę do podjęcia negocjacji. W doktrynie przedmiotu wskazuje się inne przykłady tzw. niedozwolonych praktyk negocjacyjnych, które będą mieściły się w dyspozycji art. 72:

– prowadzenie negocjacji przez podmiot pomimo jego świadomości, że nie jest w stanie wykonać świadczenia, do którego ma zobowiązać go umowa

– fałszywe przedstawianie okoliczności faktycznych i podstępne wprowadzenie w błąd partnera negocjacyjnego

– celowe i nieuzasadnione opóźnianie negocjacji, polegające na nieuzasadnionym żądaniu renegocjacji i kwestionowaniu w kolejnych stadiach postępowania postanowień, które zostały już uzgodnione

– odmowa dalszego prowadzenia negocjacji bez podania uzasadnionego powodu albo niepowiadomienie drugiej strony o odstąpieniu od negocjacji

Odstąpienie od negocjacji tylko wyjątkowo może stanowić przyczynę odpowiedzialności z tytułu winy kontraktowania. Podjęcie negocjacji nie ma bowiem charakteru wiążącego.

Wątpliwości budzi także odpowiedzialność z tytułu culpa in contrahendo w przypadku prowadzenia równoległych negocjacji z innymi partnerami (chodzi o zawarcie takiej samej umowy). W tym wypadku również będzie budziła wątpliwości przesłanka zastosowania przepisów o negocjacjach równoległych. Przesłanką tej odpowiedzialności jest tylko zawinione zachowanie, które narusza dobre obyczaje.

Ciężar dowodu w postępowaniu o odszkodowanie z tytułu winy w kontraktowaniu będzie spoczywał na osobie, która będzie dochodziła odszkodowania – ten, którego interes został naruszony podczas negocjacji, będzie musiał udowodnić, że druga strona naruszyła dobre obyczaje w toku tych negocjacji (zawinione zachowanie).

Możliwość komentowania Na czym polegają negocjacje? została wyłączona

Przede wszystkim polegają na wypracowaniu przez dwie lub więcej stron umowy wspólnego projektu umowy i w toku tych negocjacji następuje tzw. ucieranie się stron – obydwie strony próbują dojść do kompromisu co do poszczególnych postanowień projektu umowy.

Jeżeli strony negocjacji nie postanowią inaczej, do zawarcia umowy w trybie negocjacji konieczne jest objęcie konsensem wszystkich postanowień, które były przedmiotem negocjacji. Co jest istotne, w każdej fazie negocjacji strony mogą przejść na tryb ofertowy. Tym momentem przełomowym jest zawarcie umowy. Strony się spotykają, przygotowują projekt, poszczególne postanowienia sobie negocjują, itd., po czym jedna ze stron przygotowuje ofertę – przechodzimy wówczas do regulacji oferty.

Możliwość komentowania Zastosowanie trybu negocjacji została wyłączona

Tryb negocjacji znajduje zastosowanie przede wszystkim do umów o skomplikowanej i nietypowej treści, których uzgodnienie będzie wymagało współdziałania obydwu stron. Ponadto, w ramach negocjacji często zawierane są umowy nienazwane (niestypizowane w przepisach prawa). Nie są zawierane umowy proste (które są zawierane najczęściej w trybie umów adhezyjnych, czyli takich typowych umów, które zawieramy w obrocie i w których jedna ze stron, słabsza ekonomicznie, nie ma prawa zmiany – są to umowy przez przystąpienie; klasycznym tego przykładem są umowy ubezpieczeniowe, umowy bankowe – tutaj w ogóle nie występuje tryb negocjacji).