Konwencja nie stawia jakichkolwiek wymagań co do formy umowy. W szczególności, art. 11 przewiduje, że nie jest wymagana jakakolwiek forma pisemna do zawarcia umowy. Jeżeli jednak umowa jest zawarta na piśmie i zawiera postanowienie przewidujące formę pisemną dla jej zmiany lub rozwiązania, to zgodnie z art. 29 KW taka umowa nie może być ani zmieniona ani rozwiązana w innej formie. Jedynym wyjątkiem jest to, że zachowanie się jednej ze stron może uniemożliwić jej powołanie się na to postanowienie, jeżeli druga strona opierała się na tym zachowaniu (działała w zaufaniu do zachowania).

Aby uczynić zadość tym państwom, których ustawodawstwo wymaga, by umowy sprzedaży były zawarte lub stwierdzone na piśmie, art. 96 upoważnia te państwa, że ani art. 11 ani wyłączenie z art. 29 konwencji nie mają zastosowania, kiedy strona umowy ma siedzibę w tym państwie.

Comments are closed