Możliwość komentowania Spółki osobowe została wyłączona

Spółki osobowe:

– istotne jest to, kto jest wspólnikiem

– oparte są na wzajemnym zaufaniu

– nie mają osobowości prawnej

Spółka cywilna w ogóle nie jest podmiotem prawa, umowa pomiędzy wspólnikami nie powoduje powstania żadnego tworu prawnego.

Pozostałe spółki osobowe (poza spółką cywilną):

– Art.. 8 KSH przyznaje im zdolność prawną, mogą występować samodzielnie, stanowią odrębny podmiot, spółka zaciąga zobowiązania (nie wspólnicy!!!)

– odpowiedzialność – wspólnicy sami odpowiadają za zobowiązania spółki, co do zasady jest to odpowiedzialność osobista i solidarna, każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania własnym majątkiem

– spółka jawna – odpowiedzialność ma charakter subsydiarny – wierzyciel najpierw zagląda do majątku spółki (egzekucja), dopiero później, gdy ta egzekucja jest nieskuteczna – do majątku wspólników

– spółka partnerska – zwolnienie z odpowiedzialności osobistej partnerów za zobowiązania wspólników, które powstały w związku z wykorzystywaniem wolnego zawodu przez pozostałych partnerów

– spółka komandytowa – komandytariusze – odpowiedzialność ograniczona do wysokości sumy komandytowej, komplementariusze odpowiadają całym swoim majątkiem

– spółka komandytowo-akcyjna – akcjonariusze w ogóle nie odpowiadają za zobowiązania spółki

– prowadzenie spraw spółki i reprezentacja wykonywana jest przez wszystkich wspólników (nie ma organów)

– prowadzenie spraw spółki – podejmowanie decyzji w sprawach wewnętrznych spółki

– reprezentacja – składanie oświadczeń woli innym spółkom (podejmowanie innych działań na zewnątrz spółki)

W spółce partnerskiej może pojawić się zarząd.

W spółce komandytowo-akcyjnej może pojawić się rada nadzorcza.

– brak wymogów kapitałowych – nie ma konieczności nakładów kapitałowych, dopuszcza się jako wkład własną pracę i usługi

Możliwość komentowania Prawo handlowe – część prawa prywatnego. została wyłączona

Kodeks Spółek Handlowych jest aktem szczególnym w stosunku do Kodeksu Cywilnego.

W sprawach nieuregulowanych przez KSH stosuje się przepisy KC.

Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej – 2003 r. – ogólne zasady związane z podejmowaniem i prowadzeniem działalności gospodarczej. Ustawa o charakterze publiczno-prywatnym – państwo ingeruje w te stosunki.

Normy prawa publicznego:

– Ustawa o Krajowym Rejestrze Sądowym – reguluje zasady rejestracji przedsiębiorców.

-> ewidencja działalności gospodarczej – osoby fizyczne, ustawa o swobodzie gospodarczej przewiduje ją

-> KRS – przewidziany przez ustawę o swobodzie gospodarczej

KRS:

1. Rejestr przedsiębiorców – ci, którzy wykonują działalność gospodarczą

2. Rejestr stowarzyszeń – z innych instytucji nie prowadzących działalności gospodarczej

3. Rejestr dłużników niewypłacalnych

Spółka – forma współpracy pomiędzy podmiotami, które zamierzają prowadzić działalność gospodarczą.

Ze względu na miejsce regulacji spółki dzielimy na:

– cywilne -> KC

– handlowe -> KSH

Spółki handlowe:

1. jawna

2. partnerska

3. komandytowa

4. komandytowo-akcyjna

5. z ograniczoną odpowiedzialnością

6. akcyjna

Nie można utworzyć spółki, która nie jest przewidziana przepisami prawa – lista spółek jest zamknięta.

Wspólnota mieszkaniowa – działa podobnie jak spółka handlowa.

Ze względu na cechy ogólne spółki dzielimy na: (Art.. 4 KSH)

– osobowe (cywilna, 1-4)

– kapitałowe (5-6)

Możliwość komentowania Miejsce wykonania zobowiązania została wyłączona

Jest to miejsce, w którym dłużnik powinien spełnić świadczenie, np. miejsce zapłaty.

Miejsce ma znaczenie dla ustalenia właściwości miejscowej sądu. Może dotyczyć własności prawa, któremu podlega dany kontrakt.

Miejscem wykonania jest miejsce oznaczone w kontrakcie. Może ono wynikać z natury zobowiązania.

Przy braku określenia miejsca w kontrakcie świadczenie powinno być spełnione w miejscu, gdzie dłużnik ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeśli zobowiązanie ma związek z przedsiębiorstwem dłużnika – to w siedzibie przedsiębiorstwa.

Zasada ta nie znajduje zastosowania do zobowiązań pieniężnych – te dłużnik powinien spełnić w miejscu zamieszkania lub siedzibie wierzyciela, jeżeli zobowiązanie ma związek z przedsiębiorstwem.

W przypadku zmiany miejsca świadczenia przez wierzyciela koszty z tym związane ponosi wierzyciel.

W przypadku formy bezgotówkowej miejscem wykonania zobowiązania jest miejsce, gdzie prowadzony jest rachunek bankowy wierzyciela. Analogicznie w Europejskim Prawie Kontraktowym i UNICITRAL.

Czas wykonania zobowiązania:

– we właściwym czasie (określonym w kontrakcie) oznaczonym przez podanie daty lub okresu czasu lub zdarzenia przyszłego pewnego

Czas wykonania zobowiązania:

=> we właściwym czasie

=> określony w kontrakcie

=> data kalendarzowa, wskazanie określonego okresu czasu, podanie przyszłego zdarzenia o charakterze pewnym

– z właściwości zobowiązania, zebranie określonych płodów rolnych

– brak określenia

Świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania zobowiązania.

Decyzja należy do wierzyciela, określa on termin wykonania świadczenia w wezwaniu.

Dłużnik powinien spełnić świadczenie bez nieuzasadnionego spóźnienia.

Termin wykonania zobowiązania:

a)      zastrzeżony na korzyść dłużnika – dłużnik nie ma obowiązku wcześniejszego spełnienia świadczenia, przysługuje mu takie uprawnienie (może, nie musi), wierzyciel nie może odmówić

b)      zastrzeżony na korzyść wierzyciela – uprawniony do żądania wcześniejszego spełnienia świadczenia, dłużnik musi uczynić zadość żądaniu, wierzyciel nie ma obowiązku przyjmowania świadczenia przed upływem zaskarżonego terminu, jeżeli dłużnik zaoferuje z własnej inicjatywy

c)       zastrzeżony na korzyść obu kontrahentów – dłużnik nie ma obowiązku świadczenia przed terminem, wierzyciel przyjmuje przed terminem (jeśli dłużnik wystąpi z inicjatywą)

Art. 457 KC – regułą interpretacyjna – w razie wątpliwości, czy na korzyść dłużnika / wierzyciela, zakłada się, że zastrzeżenie na korzyść dłużnika.

Dłużnik może utracić przywilej zastrzeżenia terminu na jego korzyść – taki przypadek przewiduje przepis.

Jeśli dłużnik jest niewypłacalny – zabezpieczenie wierzytelności uległo znacznemu zmniejszeniu – dotyczy to sytuacji, kiedy powstało ono z powodu okoliczności, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność. Wierzyciel może domagać się spełnienia świadczenia bez względu na zastrzeżony termin.

Termin zapłaty w obrocie gospodarczym – od 2003 roku Ustawa o terminie zapłaty w transakcjach handlowych. Ustawa przewiduje, że w sytuacji gdy strony przewidują termin dłuższy niż 30 dni, wierzyciel może domagać się odsetek ustawowych, począwszy od 31 dnia po spełnieniu swojego świadczenia niepieniężnego oraz dostatecznie długiego czasu do dnia zapłaty, ale nie dłuższy niż do dnia należnego świadczenia pieniężnego. (tutaj średnio czytelne foto wyszło, mogłem pokręcić to co zrobiłem na szaro)

Termin zapłaty nie wynika z umowy -> wierzycielowi bez wezwania przysługują odsetki ustawowe za ten okres czasu.

Zaświadczenie rozliczeń – strony: przedsiębiorstwo, inne podmioty wykonujące działalność gospodarczą.

Możliwość komentowania Jakość świadczenia została wyłączona

Należyte wykonanie zobowiązania = świadczenie należytej jakości.

Jakość odnosi się do zachowania się dłużnika oraz do przedmiotu świadczenia.

Jakość określona zostaje w samym kontrakcie. Jeśli jej nie określono, jakość ma być ustalona w oparciu o kryteria ustawowe.

Art. 357 – jeżeli dłużnik zobowiązany jest do świadczenia rzeczy określonych co do gatunku, a jakość jest nieokreślona, to dłużnik powinien świadczyć rzeczy średniej jakości.

Z kontraktu: jakość najniższa lub najwyższa.

Wierzyciel może odmówić świadczenia, gdy określona jakość jest inna.

Wykonanie częściowe następuje, gdy dłużnik spełnia część świadczenia.

O możliwości podziału świadczenia na części decyduje charakter przedmiotowy świadczenia – podzielne, czy nie?

Treść zobowiązania rozstrzyga, czy spełnienie częściowe stanowi prawidłowe spełnienie świadczenia.

Dłużnik jest zobowiązany do świadczenia częściami, jeżeli kontrahenci uzgodnią to w umowie. Jeżeli nie uzgodnią – występuje problem, czy takie świadczenie przyjąć.

Art. 450 KC – wierzyciel nie może odmówić przyjęcia świadczenia częściowego, nawet gdy wierzytelność tego wymaga, chyba że przyjęcie narusza jego interesy.

Jeżeli następuje nieuzasadniona odmowa przyjęcia świadczenia częściowego, wówczas dłużnik może złożyć przedmiot do depozytu sądowego.

Wierzyciel może się domagać, żeby dłużnik spełnił świadczenie częściowo, mimo że wymagane jest w całości. Dłużnik może odmówić, jeżeli termin spełnienia świadczenia działa na jego korzyść.

Możliwość komentowania Wykonywanie zobowiązań z umów wzajemnych (większość umów tak wygląda) została wyłączona

Umowa wzajemna – świadczenie jednej strony odpowiada świadczeniu drugiej strony, np. umowa sprzedaży – sprzedaż i zapłata ceny.

KC przyjmuje zasadę, że przy umowach wzajemnych świadczenia powinny być spełnione równocześnie – mogą wynikać z umów ustawowych lub orzeczenia sądu.

Z umowy na zasadzie swobody umów – strony mogą zdecydować inaczej, np. płatność w późniejszym terminie.

Czasami spełnienie świadczeń jednocześnie jest niemożliwe ze względu na to, że jedno świadczenie jest ciągłe, a drugie okresowe, np. umowa najmu (wynajem – ciągle, czynsz – okresowo).

Wyjątki od równoczesnego wykonania świadczenia to np. art. 357¹ KC – rozłożenie płatności na raty.

Wcześniejsze spełnienie świadczenia przez jednego z kontrahentów naraża go na niespełnienie świadczenia przez drugiego kontrahenta.

Powstrzymanie się od spełnienia świadczenia – jeżeli spełnienie świadczenia przez drugiego kontrahenta budzi wątpliwości ze względu na stan finansowy.

Możliwość komentowania Rozkład modelowy praw i obowiązków (kodeksowy i normatywny) została wyłączona

Na zasadzie swobody umów można odstępować od poszczególnych praw i obowiązków.

Przy określaniu wzorca n. s. bierze się pod uwagę okoliczności, w jakich dłużnik spełnia świadczenia. Bierze się pod uwagę kwalifikacje zawodowe i zachowanie stopnia precyzji – ma to być wzorzec obiektywny (staranny dłużnik).

Wymóg staranności – można wymagać wyższej staranności od dłużnika, gdy spełnienie świadczenia wiąże się z prawami, które podlegają szczególnej ochronie (zdrowie i życie ludzkie). Podwyższeni wynika też z charakteru wykonywanej działalności, np. działalność zawodowa, profesjonalna.

Możliwość komentowania Zobowiązania kontraktowe została wyłączona

Wypełnienie zobowiązań – z kontraktu wynika, że zobowiązania mają być wykonane – spełnienie świadczenia – przedmiotu zobowiązania.

1)      Umowa nazwana, umowa sprzedaży – przepisy o tej umowie

2)      Z części ogólnej przepisy dotyczące wykonania zobowiązań

3)      Przepisy ogólne o zobowiązaniach – tytuł 7, dział 1 ks. 3 – regulacja wykonania zobowiązań w ogólności; dział 3 – z umów wzajemnych; przepisy dotyczące wykonania zobowiązań nieuregulowane przy umowach wzajemnych

Wykonanie zobowiązania:

– zgodnie z treścią

– odpowiadające celowi i zgodne z zasadami współżycia społecznego

– zgodnie z dobrym obrotem

– zgodnie z ustalonymi zwyczajami

O wykonaniu zobowiązania decyduje treść tego zobowiązania – czyli to, co jest w umowie.

Kontrahent (wierzyciel) powinien współdziałać przy wykonaniu tego zobowiązania.

Kontrahenta (wierzyciela) obciąża obowiązek lojalności i uregulowania wierzytelności zgodnie z interesami drugiej strony.

Nie można utrudniać dłużnikowi wykonania zobowiązania.

Powinna zostać zachowana staranność – tylko w zakresie dłużnika w KC. Również wierzyciel powinien zachować staranność.

Zgodnie z art. 355 KC, dłużnik ma dochować staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju. Jest to określone przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności.

Kodeksowe określenie „należyta staranność” ma charakter ramowy – dostosowujemy jej treść do konkretnej sytuacji.

Określenie n. s. następuje przez wzorzec, który nadaje mu ustawodawca (umowa nazwana).

Możliwość komentowania Prawa i obowiązki stron w Konwencji Wiedeńskiej została wyłączona

III część – reputacja, prawa i obowiązki stron sprzedaży towarów:

– przepisy ogólne

– obowiązki sprzedawcy

– obowiązki kupującego

– przejście ryzyka

– przepisy ogólne

Art. 25 KW – zdefiniowane istotne naruszenie umowy. Istotne naruszenie umowy następuje, gdy w sposób zasadniczy strona zostaje pozbawiona tego, czego zgodnie z umową miała prawo oczekiwać, chyba że strona naruszająca umowę nie przewidywała takiego skutku i osoba rozsądna tego samego rodzaju i okoliczności tego skutku by nie przewidziała.

O tym, czy szkoda – naruszenie umowy – pozbawia w istotny sposób tego, czego miała prawo się spodziewać, decydują konkretne okoliczności sprawy, np. cel zawarcia umowy, właściwość na podstawie umowy.

Szkoda – szeroko rozumiana według KW:

– realny uszczerbek w majątku wierzyciela

– utracony zysk

– odszkodowanie za straty realne

Dłużnika obciąża obowiązek przewidywania szkody będącej następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania.

Na dłużniku ciąży obowiązek udowodnienia niemożności jej naprawienia.

Przy ocenie szkody należy kierować się tym, czy osoba rozsądna także by ją przewidziała. Szkoda musi zaistnieć w związku przyczynowym z naruszeniem istotnych warunków umowy.

Obowiązki sprzedającego: dostawa towaru, przekazanie dokumentów dotyczących towaru, przeniesienie własności.

KW – normy uzupełniające przy braku w umowie (gdzie, kiedy, jak sprzedający ma dopełnić obowiązków)

Sprzedający musi dostarczyć towar w ilości, jakości i rodzaju przewidywanym w umowie oraz winien on być opakowany i umieszczony w sposób w niej określony.

1. Gdy towary nadają się do użytku do celu, do którego służą
2. Nadają się do specjalnych celów podanych do wiadomości sprzedającego w chwili zawiązania umowy
3. Posiadają cechy towaru, które sprzedający przedstawia kupującemu jako próbki lub wzory
4. Są umieszczone / opakowane w sposób zwyczajowo przyjęty dla tego rodzaju towarów

Art. 36 – sprzedający odpowiada za wszelki brak zgodności istniejący w chwili przyjęcia wysyłki na kupującego i za braki ujawnione w późniejszym terminie

Możliwość komentowania Kontroferta została wyłączona

Art. 19 KW – akcept musi odpowiadać treści oferty, nie ma nowych i uzupełniających warunków, przyjęcie których nie odpowiada treści oferty (zmiany, uzupełnienia). [Przyjęcie takich warunków] stanowi nową ofertę -> KONTROFERTĘ.

Złożenie kontroferty jest równoznaczne z odrzuceniem pierwotnej oferty i zaproponowaniem nowej, wówczas zmieniają się strony.

Konwencja przewiduje, ze względu na uelastycznienie obrotu handlowego, możliwość przyjęcia oferty ze zmianami, o ile nie dotyczą one istotnej treści umowy.

W praktyce handlowej używane są gotowe, drukowane formularze oferty, zamówienia, potwierdzenia, zawierają one pola do uzupełnienia, ale też ogólne warunki umów. Są to reguły przygotowywane przez jedną stronę przed zawieraniem umów.

Oferent wysyła ofertę i otrzymuje coś takiego.

Obie strony mogą wysłać swoje ogólne reguły zawierania umów – opozycja, 2 teorie (Bitwa formularzy):

– z prawa angloamerykańskiego – teoria 1 strzały, ten, kto jako ostatni prześle warunki, te wygrywają

– sprzeczne ze sobą postanowienia nawzajem się wyłączają (ta zasada jest częściej używana)

Art. 19³ KW – próba zdefiniowania warunków istotnych oferty. Dotyczą: ceny, płatności, jakości, ilości towaru, miejsca / czasu dostawy, zakresu odpowiedzialności jednej strony względem drugiej, zasady dotyczące rozstrzygania sporów

Możliwość komentowania Wygaśnięcie przez odrzucenie została wyłączona

Odrzucenie – może nastąpić w dowolny sposób, ale musi być ustalenie zamiaru jej nieprzyjęcia.

Odrzucenie wprost lub pośrednio:

– wprost – wysłanie pisma

– pośrednio – oświadczenie zawierające propozycje istotnej zmiany oferty – kontroferta

Art. 18 KW określa kryteria, czas i sposób przyjęcia oferty oraz reguły skutecznego przyjęcia oferty.

Przyjęcie może nastąpić przez oświadczenie wyraźne lub każde inne zachowanie adresata oferty, wskazujące na jej akceptację.

Oświadczenie może być złożone w dowolny sposób – na piśmie, słownie, w dowolnej formie.

Ograniczenia mogą wynikać z treści samej oferty, z praktyk między stronami, ze zwyczajów.

Zgoda – przyjęcie oferty musi być stanowcze. Zgoda nie powinna zmieniać treści oferty, nie powinna również wykraczać poza treść oferty.

Art. 19 KW – przyjęcie oferty ze zmianami przy nieistotnych warunkach.

Milczenie lub bezczynność nie stanowią przyjęcia lub nieprzyjęcia oferty.

Oferent nie jest uprawniony do jednostronnego przyjęcia w klauzuli, że milczenie oznacza akceptację oferty.

W Konwencji Wiedeńskiej milczenie może doprowadzić do zawarcia umowy, jeśli taka praktyka występuje między stronami (często są tak zawierane umowy ramowe).

Reguła dojścia przyjęcia oferty – jeśli we właściwym terminie dojdzie zgoda na przyjęcie oferty, to przyjęcie jest skuteczne i prowadzi do zawarcia umowy. Zawiadomienie o przyjęciu oferty nie musi pochodzić od samego adresata oferty – może to być osoba upoważniona.

Art. 18 KW ma charakter dyspozytywny. Może wystąpić inny moment skuteczności przyjęcia oferty.

Do akceptacji oferty KW posługuje się dwiema regułami:

– reguła dojścia / dotarcia – przyjęcie oferty – dotarcie do oferenta

– reguła wysłania

Dotarcie oferty do oferenta:

– od momentu akceptacji oferty nie jest możliwe jej wycofanie

– od otrzymania akceptu – umowa zawarta

Reguła wysłania wykorzystana została w dwóch przepisach:

– art. 16 – oferta może być odwołana, jeżeli odwołanie doszło do adresata zanim wysłał oświadczenie o przyjęciu oferty

– art. 21 – osobny tryb dla skuteczności spóźnionego przyjęcia oferty

Termin przyjęcia oferty:

– przez wyraźne wskazanie w treści oferty (data)

– w drodze wykładni oferty, z których można wydedukować termin opisany opisowo lub powiązany z pewnym wydarzeniem

Jeżeli termin nie został ustalony, to oferta może zostać przyjęta w ciągu rozsądnego terminu.

Ważna jest szybkość użytych przez oferenta środków komunikacji.

Długość rozsądnego terminu powinna uwzględnić czas namysłu i podjęcia decyzji przez adresata oferty oraz stopień złożoności transakcji i jej wartość. Termin może wynikać ze zwyczajów, praktyk.

Jeśli tak się nie da, to wchodzi art. 20 KW.

Jeśli termin podany jest w telegramie, to zaczyna on biec od momentu oddania telegramu do wysłania. Jeśli list – to od daty podanej na liście lub kopercie. W przypadku telefonu, faxu i innych – z chwilą dojścia oferty do adresata.

Przy braku terminu na przyjęcie, termin rozsądny ma 3 odcinki czasowe:

– czas na przybycie oferty od oferenta do adresata

– oblat zapoznaje się z ofertą i podejmuje decyzję

– przybycie odpowiedzi na ofertę przy środku przekazu o podanej szybkości, jaką zastosował oferent (nie powinno być dłuższe niż pierwszy odcinek)

Art. 18² – ograniczenie swobody oblata w wyborze środka przekazu dla złożenia oświadczenia o przyjęciu oferty

Oferta ustna (w tym środki bezpośredniego komunikowania) powinna być zaakceptowana niezwłocznie – ta zasada z Konwencji Wiedeńskiej jest względnie pozytywna. Termin ustalany jest na podstawie zwyczajów między stronami.

Oferta może być przyjęta przez przystąpienie do jej wykonania. Przyjęcie przez wykonanie czynności, np. nabycie towarów, przesłanie faktur, zapłata ceny.

Dopuszczalność tego rozwiązania – wynika z oferty lub z praktyki.

Przyjęcie takiej oferty nie wymaga dotarcia do oferenta zawiadomienia o wykonaniu czynności i jest skuteczna z chwilą jej wykonania, ale tylko gdy czynność wykonana zostaje w czasie wyznaczonym lub rozsądnym.

Zawsze oferent w ofercie może zastrzec obowiązek o zawiadomieniu oferenta o rozpoczęciu oferty.