Możliwość komentowania Reprezentacja spółki została wyłączona

Reprezentacja spółki:

– przepis dyspozytywny – każdy ze wspólników ma prawo do reprezentacji spółki w takim zakresie, w jakim mu przysługuje prowadzenie spraw spółki, jeżeli w umowie spółki nie uregulowano inaczej

– w czynnościach przekraczających zwykły zarząd konieczne jest wspólne oświadczenie woli

– w umowie lub uchwale można postanowić inaczej

Fałszywy pełnomocnik – ktoś zawiera umowę w imieniu innej osoby, umowa nie wiąże tego, kto był “fałszywie” reprezentowany.

Wierzyciel nigdy nie ma pewności co do tego, że została mu okazana aktualna umowa spółki.

Zysk – dzielony jest po zakończeniu działalności spółki.

W spółce o dłuższej umowie – wspólnicy mogą się domagać podziału majątku po zakończeniu roku obrotowego.

W praktyce:

– krótkie okresy obrotowe

– zysk dzielony zaliczkowo

Wspólnicy w spółce cywilnej nie mogą być pracownikami tej spółki.

Zasada kodeksowa – zyski dzieli się po równo, jednak umowa może stanowić inaczej (najczęściej proporcjonalnie do wniesionych wkładów).

Spółka jest umową losową – może przynosić zyski lub straty.

Straty -> wspólnicy uczestniczą w nich tak samo jak w zyskach, umowa spółki może jednak przewidywać inaczej.

Wspólnika nie można wyłączyć od udziału w zysku, można go jednak wyłączyć od udziału w stratach.

Możliwość komentowania Prowadzenie spraw spółki i reprezentacja spółki została wyłączona

Prowadzenie spraw spółki i reprezentacja spółki

Prowadzenie spraw spółki – podejmowanie decyzji wewnątrz spółki

Reprezentacja spółki – składanie oświadczeń woli w imieniu spółki (wszystkich wspólników)

Prowadzenie spraw spółki:

– każdy ze wspólników (o ile umowa nie stanowi inaczej) ma prawo do prowadzenia spraw spółki

Podział prowadzonych spraw spółki:

– czynności zwykłego zarządu – każdy wspólnik może podejmować decyzję samodzielnie, czynności podejmowane w toku normalnej, zwykłej, bieżącej działalności spółki

– czynności przekraczające zwykły zarząd – konieczna uchwała

Bierzemy pod uwagę rodzaj prowadzonej działalności, majątek spółki, a także obroty.

Uchwała – nie wymaga zgody wszystkich, konieczna większość. Jednak w spółkach cywilnych konieczna jest jednomyślność, umowa może jednakże stanowić inaczej (przepis względnie obowiązujący).

Czynność nagła -> wspólnik może podjąć taką decyzję samodzielnie (nie można podjąć uchwały i spółka może ponieść niepowetowane straty -> straty tego, co spółka już ma, a także możliwą korzyść).

Możliwość komentowania Spółka cywilna została wyłączona

SPÓŁKA CYWILNA

– nie powstaje odrębny podmiot, nie ma odrębności

– nie ma osobowości prawnej

– stronami umowy np. najmu nie jest sama spółka, ale jej wspólnicy

– utworzenie spółki cywilnej ma cel gospodarczy, a więc zarobkowy

– podmioty (podpisani?) zobowiązują się w umowie, że wspólnie będą prowadzić jakąś działalność gospodarczą

– jest to działalność zarobkowa

Cel gospodarczy:

– cel zarobkowy

– inne cele, które nie muszą być zarobkowe

Wspólnicy w spółce cywilnej oszczędzają na wydatkach.

Wspólnikami w spółce cywilnej mogą być zarówno osoby fizyczne, osoby prawne i ułomne osoby prawne.

Umowa konsorcjum może być zakwalifikowana jako umowa spółki cywilnej.

Elementy przedmiotowo istotne umowy spółki cywilnej:

– Art. 860 KC – określenie celu zawiązania spółki oraz określenie sposobu współdziałania pomiędzy wspólnikami, który pozwoli osiągnąć cel

Zobowiązanie do współdziałania może w szczególności polegać na wniesieniu do spółki wkładu. Wspólnik może nie mieć obowiązku wniesienia wkładu.

Wkład w spółce cywilnej: pieniądze, prawa rzeczowe, wierzytelności, świadczenie pracy lub usług tytułem wkładu. Nie ma wymagań natury kapitałowej.

Spółka cywilna nie podlega rejestrowi i nie jest odrębnym podmiotem. Wspólnicy najczęściej będą mieli status “przedsiębiorcy”.

Osoby fizyczne -> zgłoszenie do Ewidencji Działalności Gospodarczej

Osoby prawne, pozostałe osoby prawne -> zgłoszenie do rejestru przedsiębiorców w ramach KRS

Spółka cywilna jest VATowcem – podmiotem podatku VAT.

Spółka cywilna może być pracodawcą – Art. 3 Kodeksu Pracy. W razie pozwu przeciwko pracodawcy następuje pozwanie wszystkich wspólników.

Forma umowy w spółce cywilnej:

– pisemna – wyłącznie dla celów dowodowych

– ustna – również ważna, ale w razie sporów mogą być problemy natury dowodowej

– poprzez podjęcie wspólnej działalności

Wkłady w spółce cywilnej:

– ich wniesienie nie jest obowiązkowe

– charakter kapitałowy lub praca i usługi na rzecz spółki

– z wkładów powstaje majątek spółki -> współwłasność łączna wspólników

– rzeczy mogą być dodawane do spółki na własność lub na korzystanie w spółce (nie zmienia się wówczas podmiot własności)

Odpowiedzialność w spółce cywilnej:

– wspólnicy odpowiadają całym swoim majątkiem za zobowiązania zaciągnięte w ramach spółki

– ma charakter solidarny – wierzyciel “wybiera”, od kogo chce zaspokojenia i w jakiej wysokości; roszczenie regresowe -> wspólnik płaci, a później ma prawo dochodzenia roszczeń od pozostałych wspólników

– osobista – a więc nie tylko majątek spółki, ale i majątek osobisty wspólnika

– pozwanie wszystkich wspólników lub jednego

Wszyscy wspólnicy w wyroku -> dochodzenie praw z majątku wspólnego

Oparta na szczególnym zaufaniu między wspólnikami

Możliwość komentowania Spółki kapitałowe została wyłączona

Spółki kapitałowe:

– są to osoby prawne, jest to podmiot prawa, który samodzielnie odpowiada za swoje zobowiązania

– odpowiedzialność – za zobowiązania spółki odpowiada sama spółka, wspólnicy nie ponoszą odpowiedzialności za zobowiązania, nie można dochodzić roszczeń od wspólników

Subsydiarna odpowiedzialność członków zarządu występuje w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością

– prowadzenie spraw spółki i reprezentacja – zarząd, walne zgromadzenie akcjonariuszy i zgromadzenie wspólników

– kapitał i wkłady:

– spółka z o. o. -> 5000 zł (przed nowelizacją w 2009 r. było 50 000 zł)

– spółka akcyjna -> 100 000 zł (przed nowelizacją w 2009 r. było 500 000 zł)

– nie może być praca i usługi, musi to być kapitał -> wkład, ważne ile wspólnik wnosi do spółki, udział wyznacza pozycję wspólnika w spółce

Możliwość komentowania Spółki osobowe została wyłączona

Spółki osobowe:

– istotne jest to, kto jest wspólnikiem

– oparte są na wzajemnym zaufaniu

– nie mają osobowości prawnej

Spółka cywilna w ogóle nie jest podmiotem prawa, umowa pomiędzy wspólnikami nie powoduje powstania żadnego tworu prawnego.

Pozostałe spółki osobowe (poza spółką cywilną):

– Art.. 8 KSH przyznaje im zdolność prawną, mogą występować samodzielnie, stanowią odrębny podmiot, spółka zaciąga zobowiązania (nie wspólnicy!!!)

– odpowiedzialność – wspólnicy sami odpowiadają za zobowiązania spółki, co do zasady jest to odpowiedzialność osobista i solidarna, każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania własnym majątkiem

– spółka jawna – odpowiedzialność ma charakter subsydiarny – wierzyciel najpierw zagląda do majątku spółki (egzekucja), dopiero później, gdy ta egzekucja jest nieskuteczna – do majątku wspólników

– spółka partnerska – zwolnienie z odpowiedzialności osobistej partnerów za zobowiązania wspólników, które powstały w związku z wykorzystywaniem wolnego zawodu przez pozostałych partnerów

– spółka komandytowa – komandytariusze – odpowiedzialność ograniczona do wysokości sumy komandytowej, komplementariusze odpowiadają całym swoim majątkiem

– spółka komandytowo-akcyjna – akcjonariusze w ogóle nie odpowiadają za zobowiązania spółki

– prowadzenie spraw spółki i reprezentacja wykonywana jest przez wszystkich wspólników (nie ma organów)

– prowadzenie spraw spółki – podejmowanie decyzji w sprawach wewnętrznych spółki

– reprezentacja – składanie oświadczeń woli innym spółkom (podejmowanie innych działań na zewnątrz spółki)

W spółce partnerskiej może pojawić się zarząd.

W spółce komandytowo-akcyjnej może pojawić się rada nadzorcza.

– brak wymogów kapitałowych – nie ma konieczności nakładów kapitałowych, dopuszcza się jako wkład własną pracę i usługi

Możliwość komentowania Prawo handlowe – część prawa prywatnego. została wyłączona

Kodeks Spółek Handlowych jest aktem szczególnym w stosunku do Kodeksu Cywilnego.

W sprawach nieuregulowanych przez KSH stosuje się przepisy KC.

Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej – 2003 r. – ogólne zasady związane z podejmowaniem i prowadzeniem działalności gospodarczej. Ustawa o charakterze publiczno-prywatnym – państwo ingeruje w te stosunki.

Normy prawa publicznego:

– Ustawa o Krajowym Rejestrze Sądowym – reguluje zasady rejestracji przedsiębiorców.

-> ewidencja działalności gospodarczej – osoby fizyczne, ustawa o swobodzie gospodarczej przewiduje ją

-> KRS – przewidziany przez ustawę o swobodzie gospodarczej

KRS:

1. Rejestr przedsiębiorców – ci, którzy wykonują działalność gospodarczą

2. Rejestr stowarzyszeń – z innych instytucji nie prowadzących działalności gospodarczej

3. Rejestr dłużników niewypłacalnych

Spółka – forma współpracy pomiędzy podmiotami, które zamierzają prowadzić działalność gospodarczą.

Ze względu na miejsce regulacji spółki dzielimy na:

– cywilne -> KC

– handlowe -> KSH

Spółki handlowe:

1. jawna

2. partnerska

3. komandytowa

4. komandytowo-akcyjna

5. z ograniczoną odpowiedzialnością

6. akcyjna

Nie można utworzyć spółki, która nie jest przewidziana przepisami prawa – lista spółek jest zamknięta.

Wspólnota mieszkaniowa – działa podobnie jak spółka handlowa.

Ze względu na cechy ogólne spółki dzielimy na: (Art.. 4 KSH)

– osobowe (cywilna, 1-4)

– kapitałowe (5-6)

Możliwość komentowania Miejsce wykonania zobowiązania została wyłączona

Jest to miejsce, w którym dłużnik powinien spełnić świadczenie, np. miejsce zapłaty.

Miejsce ma znaczenie dla ustalenia właściwości miejscowej sądu. Może dotyczyć własności prawa, któremu podlega dany kontrakt.

Miejscem wykonania jest miejsce oznaczone w kontrakcie. Może ono wynikać z natury zobowiązania.

Przy braku określenia miejsca w kontrakcie świadczenie powinno być spełnione w miejscu, gdzie dłużnik ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeśli zobowiązanie ma związek z przedsiębiorstwem dłużnika – to w siedzibie przedsiębiorstwa.

Zasada ta nie znajduje zastosowania do zobowiązań pieniężnych – te dłużnik powinien spełnić w miejscu zamieszkania lub siedzibie wierzyciela, jeżeli zobowiązanie ma związek z przedsiębiorstwem.

W przypadku zmiany miejsca świadczenia przez wierzyciela koszty z tym związane ponosi wierzyciel.

W przypadku formy bezgotówkowej miejscem wykonania zobowiązania jest miejsce, gdzie prowadzony jest rachunek bankowy wierzyciela. Analogicznie w Europejskim Prawie Kontraktowym i UNICITRAL.

Czas wykonania zobowiązania:

– we właściwym czasie (określonym w kontrakcie) oznaczonym przez podanie daty lub okresu czasu lub zdarzenia przyszłego pewnego

Czas wykonania zobowiązania:

=> we właściwym czasie

=> określony w kontrakcie

=> data kalendarzowa, wskazanie określonego okresu czasu, podanie przyszłego zdarzenia o charakterze pewnym

– z właściwości zobowiązania, zebranie określonych płodów rolnych

– brak określenia

Świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania zobowiązania.

Decyzja należy do wierzyciela, określa on termin wykonania świadczenia w wezwaniu.

Dłużnik powinien spełnić świadczenie bez nieuzasadnionego spóźnienia.

Termin wykonania zobowiązania:

a)      zastrzeżony na korzyść dłużnika – dłużnik nie ma obowiązku wcześniejszego spełnienia świadczenia, przysługuje mu takie uprawnienie (może, nie musi), wierzyciel nie może odmówić

b)      zastrzeżony na korzyść wierzyciela – uprawniony do żądania wcześniejszego spełnienia świadczenia, dłużnik musi uczynić zadość żądaniu, wierzyciel nie ma obowiązku przyjmowania świadczenia przed upływem zaskarżonego terminu, jeżeli dłużnik zaoferuje z własnej inicjatywy

c)       zastrzeżony na korzyść obu kontrahentów – dłużnik nie ma obowiązku świadczenia przed terminem, wierzyciel przyjmuje przed terminem (jeśli dłużnik wystąpi z inicjatywą)

Art. 457 KC – regułą interpretacyjna – w razie wątpliwości, czy na korzyść dłużnika / wierzyciela, zakłada się, że zastrzeżenie na korzyść dłużnika.

Dłużnik może utracić przywilej zastrzeżenia terminu na jego korzyść – taki przypadek przewiduje przepis.

Jeśli dłużnik jest niewypłacalny – zabezpieczenie wierzytelności uległo znacznemu zmniejszeniu – dotyczy to sytuacji, kiedy powstało ono z powodu okoliczności, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność. Wierzyciel może domagać się spełnienia świadczenia bez względu na zastrzeżony termin.

Termin zapłaty w obrocie gospodarczym – od 2003 roku Ustawa o terminie zapłaty w transakcjach handlowych. Ustawa przewiduje, że w sytuacji gdy strony przewidują termin dłuższy niż 30 dni, wierzyciel może domagać się odsetek ustawowych, począwszy od 31 dnia po spełnieniu swojego świadczenia niepieniężnego oraz dostatecznie długiego czasu do dnia zapłaty, ale nie dłuższy niż do dnia należnego świadczenia pieniężnego. (tutaj średnio czytelne foto wyszło, mogłem pokręcić to co zrobiłem na szaro)

Termin zapłaty nie wynika z umowy -> wierzycielowi bez wezwania przysługują odsetki ustawowe za ten okres czasu.

Zaświadczenie rozliczeń – strony: przedsiębiorstwo, inne podmioty wykonujące działalność gospodarczą.

Możliwość komentowania Zobowiązania przemienne została wyłączona

Dłużnik zobowiązany jest w taki sposób, że wykonanie zobowiązania może zostać zrealizowane przez spełnienie jednego z kilku świadczeń. Wybór świadczenia należy do dłużnika. Z czynności prawnej, ustawy lub okoliczności może jednak wynikać, że uprawniony do tego jest wierzyciel.

Dokonanie wyboru realizowane jest przez złożenie drugiej stronie oświadczenia.

Zobowiązanie przemienne w Europejskim Prawie Kontraktów dotyczy wykonania świadczenia alternatywnego i tutaj wyboru również dokonuje dłużnik.

Zaliczenie świadczeń na poczet długów – jeśli dłużnik ma względem tego samego wierzyciela kilka długów tego samego rodzaju, a spełniając świadczenie nie wystarczy na zaspokojenie wszystkich długów – nie wiadomo, na jaki poczet zaliczyć spełniane świadczenia. Kwestia ta może zostać ustalona w porozumieniu między wierzycielem a dłużnikiem. Jeżeli tak się nie stanie – art. 451 KC – dłużnik może przy spełnieniu świadczenia wskazać, który dług chce zaspokoić.

To, co przepada na poczet danego długu, wierzyciel może zaliczyć przede wszystkim na należności uboczne, np. odsetki, koszty oraz na zalegające świadczenia i długi. Dłużnik traci prawo do wskazania długu, który chciał zaspokoić po spełnieniu świadczenia, jeżeli przyjął pokwitowanie zaliczenia na poczet długu. Wierzyciel może wybrać świadczenie według swojego uznania poprzez oświadczenie w wydanym pokwitowaniu. Dłużnik może zachować uprawnienia, jeśli odmówi przyjęcia pokwitowania.

Możliwość komentowania Zmiana przedmiotu świadczenia została wyłączona

Art. 453 – dłużnik może zwolnić się ze zobowiązania, spełniając inne świadczenie, niż było w kontrakcie.

Zmiana przedmiotu świadczenia wymaga zgody wierzyciela!

Spełnienie nowego świadczenia powoduje wygaśnięcie pierwotnego zobowiązania.

Jeżeli świadczenie jest wadliwe, to wierzyciel nie może domagać się spełnienia pierwotnego świadczenia.

Art. 453² – uprawnienie z tytułu rękojmi – wierzyciel może korzystać z takich uprawnień.

Możliwość komentowania Jakość świadczenia została wyłączona

Należyte wykonanie zobowiązania = świadczenie należytej jakości.

Jakość odnosi się do zachowania się dłużnika oraz do przedmiotu świadczenia.

Jakość określona zostaje w samym kontrakcie. Jeśli jej nie określono, jakość ma być ustalona w oparciu o kryteria ustawowe.

Art. 357 – jeżeli dłużnik zobowiązany jest do świadczenia rzeczy określonych co do gatunku, a jakość jest nieokreślona, to dłużnik powinien świadczyć rzeczy średniej jakości.

Z kontraktu: jakość najniższa lub najwyższa.

Wierzyciel może odmówić świadczenia, gdy określona jakość jest inna.

Wykonanie częściowe następuje, gdy dłużnik spełnia część świadczenia.

O możliwości podziału świadczenia na części decyduje charakter przedmiotowy świadczenia – podzielne, czy nie?

Treść zobowiązania rozstrzyga, czy spełnienie częściowe stanowi prawidłowe spełnienie świadczenia.

Dłużnik jest zobowiązany do świadczenia częściami, jeżeli kontrahenci uzgodnią to w umowie. Jeżeli nie uzgodnią – występuje problem, czy takie świadczenie przyjąć.

Art. 450 KC – wierzyciel nie może odmówić przyjęcia świadczenia częściowego, nawet gdy wierzytelność tego wymaga, chyba że przyjęcie narusza jego interesy.

Jeżeli następuje nieuzasadniona odmowa przyjęcia świadczenia częściowego, wówczas dłużnik może złożyć przedmiot do depozytu sądowego.

Wierzyciel może się domagać, żeby dłużnik spełnił świadczenie częściowo, mimo że wymagane jest w całości. Dłużnik może odmówić, jeżeli termin spełnienia świadczenia działa na jego korzyść.